Eltse Grins Foarby Letra

It read beskynt de greiden, de joun falt our de mar Der steane se mei har beiden en hy sjocht noch ris nei har Se stean foar harren hutte fan pôlen liem en reid Syn hân leit op har skutte, hy wurdt mei koarten heit It jier hast vyftjenhûnderd, ferlâde maatskappij Se leie der net ûnder, se fiele harren frij Der is faaks wol wat geande, hy moat soms op oorlogspaed Mar wer se eins foar steane no, dat wurdt er nea gewaar Dochs ha se neat te kloaien, en al hawe se gjin jild It yten dat se krije is de rykdom fan it fjild It jier hast fyftjenhûnderd, in nije heerschapij Se bûge der net ûnder, se bliuwe altyd frij Refr.: De sinne skynt al ieuwen oer ûs lân, bringt de iere moarn Eltse dei op nij De wyn hellet noch alle dagen oan, en giet fan lân nei lân Eltse grins foarbij It read beskynt it kampke, de jûn fâlt oer de stêd boartet in lyts famke noch in skoftsje, aanst op bêd se jeuzeld hunderd út, de taal dy't mem har bybrocht hat har heit ropt troch it rút, dat se nei binnen komme moat it jier no hast twatûzend, europa dat wurd nei it famke sjongt en dounset, en laket dan nei my Refr.: De sinne skynt al ieuwen oer ûs lân, bringt de iere moarn Eltse dei op nij De sinne skynt al ieuwen oer ûs lân, bringt de iere moarn Eltse dei op nij De wyn hellet noch alle dagen oan, en giet fan lân nei lân Eltse grins foarbij Vertaling: Elke grens voorbij Het rood beschijnt het weiland, de avond valt over het meer Daar staan ze met z'n beiden en hij kijkt nog eens naar haar Ze staan voor hun hut, van plaggen leem en riet Zijn hand ligt in haar schoot, hij wordt binnenkort vader het jaar, bijna 1500, veranderde maatschappij ze lijden er niet onder, ze voelen hun vrij Er is vaak iets aan de hand, hij moet soms op oorlogspad Maar waar ze eigenlijk voor staan, dat zal hij nooit gewaar worden Toch hebben ze niets te klagen, en hebben ze geen geld Het eten wat ze krijgen, is de rijkdom van het veld Het jaar, bijna 1500,een nieuwe heerschapij ze buigen er niet onder, ze blijven altijd vrij Refr.: De zon schijnt al eeuwen over ons land, brengt de vroege morgen Elke dag opnieuw De wind haalt nog alle dagen aan, en gaat van land naar land Elke grens voorbij Het rood beschijnt het wijkje, de avond valt over de stad speelt een klein meisje nog een tijdje, zodadelijk naar bed ze mompelt honderd uit, de taal die moeder haar heeft geleerd haar vader roept door het raam dat ze naar binnen komen moet Het jaar, nu bijna 2000, europa dat wordt nieuw het meisje zingt en danst en lacht dan naar mij Refr.: De zon schijnt al eeuwen over ons land, brengt de vroege morgen Elke dag opnieuw De zon schijnt al eeuwen over ons land, brengt de vroege morgen Elke dag opnieuw De wind haalt nog alle dagen aan, en gaat van land naar land Elke grens voorbij