Cristina Branco
Voor de verre prinses (A uma princesa distante)
Wij komen nooit meer saam:
De wereld drong zich tusschenbeide.
Soms staan wij beiden ?s nachts aan ?t raam,
Maar andre sterren zien we in andre tijden.
Uw land is zoo ver van mijn land verwijderd:
Van licht tot verste duisternis ? dat ik
Op vleuglen van verlangen rustloos reizend,
U zou begroeten met mijn stervenssnik.
Maar als het waar is dat door groote droomen
Het zwaarst verlangen over wordt gebracht
Tot op de verste ster: dan zal ik komen,
Dan zal ik komen, iedren nacht.
From Letras Mania