Spokojna Letra

Widzê piêkn¹ twarz
Oczy nadal b³yszcz¹ siê
Uœmiech trochê zgas³

Wci¹¿ pamiêtam jej wielki strach, gdy
Na spotkania z ojcem sz³a
Rozmowy z sob¹ sam¹ czy s³ysza³ ktoœ?
No, mo¿e tylko Bóg -
Anio³y wys³a³ by
Strzeg³y jej

Nie dziwi siê niczemu dziœ
Do ludzi czêsto siê uœmiecha
Przeklina te¿ gdy jest jej Ÿle
I gdy wiary w siebie brak
Tak bardzo chce pokonaæ strach
Pofrun¹æ i nie upaœæ znów
A mo¿e w tych upadkach tkwi
Jej tajemnica jak ¿yæ?

Teraz ma
Wiêcej lat
Wiêcej s³ów
Rzuconych na wiatr

Za wszelk¹ cenê nie chce ju¿
Do przodu iœæ, do przodu gnaæ
Poznaj¹c siebie p³acze wci¹¿
Oczyszcza duszê z dawnych ran